"Życie to stan umysłu. Siedem przypadków." - Karina Krawczyk


Przytoczone tu historie są prawdziwe. Słowa większości moich bohaterów wywołują u mnie gniew, bunt, niedowierzanie, rozpacz, bezradność. Przypadki, na które nie ma jednej rady.  Słuchając czy uczestnicząc w nich mam ochotę krzyczeć! Z bezradności, niedowierzania, wściekłości. Każda historia jest inna i każda wywołuje u mnie bezkresną rozpacz.  



Publikację tę dedykuję wszystkim, którzy borykają się z podobnymi jak opisane w niej problemy.


Były gangster pisze: „Wysłuchaj mnie proszę” !


Był królem zła. Pistolet za paskiem, rozboje, wymuszenia…to była jego codzienność. Jeździł beemką, na miesiąc „zarabiał” tyle co prezes banku.
Wpadł. Odsiedział 15 lat. Wrócił do starego życia. Znów wpadł. Dostał propozycję „świadka koronnego” z nową tożsamością, apartamentem w Hiszpanii i pełnym kontem. Nie zgodził się. Wsypanie znajomych było poniżej jego godności i zasad. Poszedł siedzieć.
Po latach, z zerem na koncie, rozpoczął nowe życie.
Nie opisuję bynajmniej bohatera książki „Wysłuchaj mnie proszę” ale jej autora!


T.Sekielski „TYLKO NIE MÓW NIKOMU” – trzeba powiedzieć wszystkim!!!

 Ja:

Wstrętne, straszne, ohydne! Mam ochotę krzyczeć tak, by zatrząsł się świat!!!
  Dlaczego ludzie, którzy mają szerzyć dobro, czynią tak wiele złego? Dlaczego przełożeni nie reagują? Dlaczego ci, którzy tak bardzo bronią życia nienarodzonego, niszczą te narodzone!