"Anielska ławeczka" - jej siła bije z daleka!

Nic dodać nic ująć. Sama poetka, Gabriela Kotas, o swojej twórczości mówi: "Piszę po to, by spotykać się z ludźmi", a ja jestem pełna podziwu dla słońca, jakie te spotkania przynoszą. Tej twórczości nie śmiem recenzować. Sami oceńcie:

"Mówisz że nic się w twym życiu

od wczoraj nie zmieniło

Mówisz że jest tak samo

jak wczoraj było

że nudno i szaro i bez fajerwerków

bez życiowych cukierków

żadnych

że nie zaliczasz się do tych ludzi

ładnych

I ciągle czekasz na te lepsze dni

one nie nadejdą

uwierz mi

Nie będzie niczego lepszego

niż to co dzisiaj dostałeś

Przecież rano wstałeś

z sercem gotowym do kochania

rekami do dawania

głową wypełnioną marzeniami

dwoma do spaceru

sprawnymi nogami

I ludźmi obok

których życie co postawiło

żebyś dowiedział się

czym 

jest prawdziwa miłość

To jest ta chwila

to jest cud istnienia

więc na dzisiaj 

już koniec marudzenia"